ΙΛΙΓΓΟΣ

Ο ίλιγγος είναι σύμπτωμα και όχι νόσος. Ο ασθενής περιγράφει ότι αισθάνεται ότι ο ίδιος ή το περιβάλλον του κινείται. Συνοδά συμπτώματα του ιλίγγου  είναι η ναυτία , οι έμετοι ,η αστάθεια. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο για τον ασθενή σύμπτωμα ,ο οποίος ξαφνικά αισθάνεται ότι χάνει τον έλεγχο των κινήσεών του και τη δυνατότητα να εργάζεται και να κάνει τις καθημερινές του δραστηριότητες.

Τα αίτια του ιλίγγου είναι πάρα πολλά. Η διάγνωση βασίζεται στην λεπτομερή λήψη του ιστορικού καθώς και στην κλινικοεργαστηριακή διερεύνηση.

Ένα από τα συχνότερα αίτια ιλίγγου είναι ο Καλοήθης Παροξυσμικός Ιλιγγος Θέσεως (ΚΠΙΘ – Benign  Paroxysmal Positional Vertigo)  .Πρόκειται για καλοήθη  κατάσταση  στην οποία προκαλείται ζάλη με αλλαγές της θέσης της κεφαλής του ασθενή και οφείλεται στη μετατόπιση κρυστάλλων στους ημικύκλιους σωλήνες (οι ημικύκλιοι σωλήνες είναι τμήμα του έσω ωτός). Τα συμπτώματα όταν παρατείνονται αντιμετωπίζονται με ασκήσεις που γίνονται επί κλίνης ,οι οποίες έχουν στόχο την απομάκρυνση των κρυστάλλων από τη θέση στην οποία προκαλούν πρόβλημα. Ο ΚΠΙΘ μπορεί να προκαλέσει έντονα προβλήματα στον ασθενή όπως πτώσεις σε ηλικιωμένους ασθενείς , ή φοβία που συνδυάζεται με αποφυγή κινήσεων που προκαλούν ζάλη .

Ένα άλλο αίτιο ιλίγγου είναι η νόσος Meniere . Λιγότερο συχνή, συνδυάζει τριάδα συμπτωμάτων  βαρηκοΐα – ίλιγγος – εμβοές. ΟΙ ασθενείς μπορεί να εμφανίζουν πίεση ή αίσθημα πληρότητας στο αυτί .Η κρίση της ν. Meniere, οφείλεται στην αύξηση της πίεσης της ενδολέμφου, του υγρού δηλαδή που υπάρχει στο έσω αυτί. Η θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου είναι φαρμακευτική. Σε ορισμένες περιπτώσεις που η νόσος δεν ελέγχεται μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενδοτυμπανικές εγχύσεις γενταμυκίνης .

Ο ίλιγγος μπορεί να είναι ένα επίσης αποτέλεσμα βλάβης του αιθουσαίου συστήματος .Τα αίτια της βλάβης αυτής μπορεί να είναι ιογενή, αγγειακά ή λιγότερο συχνά μία αυτοάνοση νόσος; . Οι ασθενείς στη περίπτωση αυτή έχουν ένα αρχικό πολύ έντονο επεισόδιο ιλίγγου, στη συνέχεια τα συμπτώματα  σταδιακά βελτιώνονται εκτός από ένα μικρό  ποσοστό ασθενών των οποίων τα συμπτώματα παραμένουν. Οι ασθενείς αυτοί μπορούν να βελτιωθούν με κατάλληλες ασκήσεις αποκατάστασης του αιθουσαίου.

Η διερεύνηση των αιτιών που προκαλούν τη ζάλη είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί θα πρέπει να αποκλειστούν αίτια από το κεντρικό νευρικό σύστημα ,όπως σκλήρυνση κατά πλάκας ,αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια. Η αιθουσαία ημικρανία επίσης είναι ένα συχνό αίτιο ιλίγγου που προκαλείται με μηχανισμό ανάλογο με αυτό της ημικρανίας.